Tum Hi Ho

Vanakam :)

Maart is ingegaan en de eerste week van deze maand roept bij mij nog wat herinneringen op!! De afgelopen jaren was dit de week waar ik maanden naar uitkeek!! De musical!!

Toi toi toi aan al mn ex-musicalmaatjes!! Ik denk aan jullie komend weekend!!

Hier in Chennai is het eigenlijk ook een grote musical waar ik in zit! Ik dans en zing me suf met de jongens. Tamil Nadu heeft echt een heel erg muzikale en creatieve cultuur! Als je door al t vuilnis (het is zooooo smerig op straat wajoo) heenkijkt is India zo mooi en kleurrijk! Dat komt vooral door alle vrouwen in sari's, gele tuktuks en fel geverfde huizen. Zelfs begrafenissen worden hier met harde muziek en heel veel bloemen gevierd! Bollywood (Hindi) en Tamil Films zijn hier superpopulair en zitten bombvol vrolijke nummers. Ik heb al een paar fims gezien hier en ga de komende weken ook een keertje naar de bioscoop :)

Deze week heb ik me sufgeoefend op een Hindi liedje: Tum hi ho (voor als je m wilt luisteren via youtube ;) ) Ik wilde m zondag namelijk opvoeren. Zondag kwamen alle Don Bosco huizen uit Chennai hier in Anbu Illam bij elkaar. Er zijn drie huizen: 2 jongenshuizen en een meisjeshuis. Om 7!!?? uur 's ochtends begon de dag met een dienst, daarna aten we met zn allen (ongeveer 100 mensen in totaal) en begon t programma. Jongens en meisjes tot 12 jaar kregen les over t milieu en deden spelletjes en de jongeren vanaf 12 kregen een gastles. Ik heb alleen t laatste deel van de gastles meegemaakt en toen ging t over liefde, relaties, break-ups en social media. Ik weet dat sommige jongens een vriendinnetje hebben. Ze laten me vol trots foto's van de meisjes zien en cadeautjes die ze hebben gekregen of gaan geven op school. Echt schattig!!

Als ik door de gangen loop hoor ik veel van de jongens het liedje neuriën haha. Na het avondgebed (9 uur) gaan de kleintjes naar bed en oefen ik met wat oudere jongens op een paar nummers waaronder Tum Hi Ho. Zij kunnen net als ik ook geen woord hindi en dan vragen ze aan mij hoe ze dat ene woord moeten uitspreken.. xD Ik kan na gisteravond ook al een lied in t Tamil zingen: Ennodu nee irundhal uit de film I. Alle liedjes die hier worden gezongen zijn liedjes uit films! Mn mobiel staat er vol mee :)

Ik merk dat de jongens steeds meer aan me gewend raken. De afstand wordt steeds kleiner. De jongens kruipen nu makkelijk tegen me aan, houden mn hand vast, stoeien met me en komen zelf naar me toe voor een praatje. Met 50 andere jongens moet je je als jongen hier best wel groot houden. Maar ik prik nu wel een beetje door dat stoere gedrag heen. Veel van de jongens zijn vet onzeker. Mijn hart brak gisteren toen ik een jongen, Balaji, 14 jaar en altijd heel erg aanwezig en macho, overhoorde voor een geschiedenisproefwerk. Hij vroeg zo maar tussendoor: 'Aka, do you like me?' ... Ik keek m aan en zei: ' Ofcourse I like you! I like you very much!!!!' Misschien moet ik dat vaker tegen de jongens zeggen!!

Vandaag komt de inspectie langs oeeee... Gisteren moesten we langs de scholen om papieren op te halen over de jongens op te halen. Op de highschool was net een programme aan de gang om te vieren dat de directeur benoemd was tot ' best principal of Chennai Highschools' . Haha hoe verzinnen ze t.. Iedereen zat buiten op t schoolplein toen wij t plein op kwamen lopen.1000 jongens en meisjes staarden ons aan. Het was echt heel erg ongemakkelijk!! Ik zwaaide maar een beetje en we kregen een plek aangeboden op een balkon waar iedereen ons nog beter kon zien haha.. We hadden helaas alle dansen (waar ook twee van onze jongens aan meededen) gemist en zagen alleen de saaie speeches. Het was wel leuk om bekende gezichten te spotten en dan te zwaaien. Je zag de jongens echt zo gebaren naar hun vrienden: Jaha ze zwaait naar mij, ik ken haar.. Haha :) Gisteren bleven er een paar jongens thuis om mee te helpen met alle files over de jongens in orde maken. Eindelijk zag ik hoe oud de jongens eigenlijk zijn en dat is over t algemeen veel jonger dan ik dacht. Ze hebben hier al vanaf hun tiende een snorofzo... xD

Ook heb ik van een aantal jongens gelezen waarom ze hier zitten. De meesten zijn weggelopen van huis omdat niemand voor hun zorgde of omdat ze geslagen werden. Meer dan de helft is wees. Maar een paar jongens hebben beide ouders nog en de rest heeft nog een ouder. Morgen komen de ouders die er nog zijn op bezoek. Father vertelde me dat dit een keer in de drie maanden gebeurd. Het lijkt me heftig voor de jongens. Zeker ook voor de jongens die geen ouders meer hebben. Ik ben benieuwd naar de reacties morgen.

Zaterdag ga ik het andere jongenshuis bezoeken. Dit is een tijdelijke opvang. Het hoofdkantoor kijkt binnen 6 maanden of de jongens die daar zitten terug kunnen naar familie of dat ze in een permanent tehuis (zoals Anbu Illam) worden geplaatst. Zondag heb ik de 15 jongens die daar zitten al ontmoet. Ze zijn allemaal wat ouder dan de jongens die hier zitten. Een beetje mijn leeftijd en iets jonger. Ik ben benieuwd...

Groetjes uit het zonnige India!! (Hehehe ;P)

Wordt vervolgd...